Κυριακή πρωί και το μικρό μονοπάτι πίσω από τον Σταυρωμένο, που οδηγεί στην παλαιά εκκλησία του Άη-Μιχαήλη, ζωντανεύει (όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα) από το ανηφόρισμα των πιστών. Το ξέφωτο στο τέλος της διαδρομής, σε αποζημιώνει με μιαν εξαίσια πανοραμική θέα του χωριού, του κάμπου, των γύρω λόφων και ακόμη μακρύτερα ως την πόλη της Κέρκυρας. Στις 9 η ώρα η μικρή εκκλησία είναι ήδη ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο. Ο διάκοσμός της εξαιρετικά λιτός, με δαφνόκλαδα μπλεγμένα στο τέμπλο, που από μόνο του μαρτυράει τη διαφορά ηλικίας αρκετών αιώνων από τον υπόλοιπο ναό. Το τελείωμα της Λειτουργίας ακολουθεί μνημόσυνο στη θύμηση του παπα-Κουρίνη. 
Αναδρομή, με λιγοστά λόγια, σε μια αξιοπρόσεκτη πορεία και στάσης ζωής, από την αναχώρηση για το «ησυχαστήριο» του Αγίου Όρους έως την επάνοδο στη γενέτειρα Κορακιάνα, όπου άφησε την τελευταία του πνοή ως ιερέας, στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η εκκλησία σιγά-σιγά αδειάζει και ο κόσμος γεύεται καφεδάκι, σπερνά και άρτους, στον εξωτερικό χώρο. Τρανή απόδειξη της νοστιμιάς των τελευταίων, η όρεξη την οποία επιδεικνύει ο μικρός Κωνσταντίνος.
Στην κάθοδο, όπως πάντα, περιμένει ένα δεύτερο κέρασμα στο σπίτι του Λευτέρη Ιωνά, όπου η κυρία Βασιλική έχει πλούσια στρωμένο το τραπέζι, με χειροποίητα γλυκίσματα, σπερνά και ποτό. Σε περίοπτη θέση μια πεντανόστιμη κολοκυθόπιτα, καμωμένη από σπούρδα (μεγάλη κολοκύθα), που καλλιεργεί ο νοικοκύρης. Ο παπα-Κουρίνης έχει και εδώ την τιμητική του, με αναφορές στα περίφημα περιπαικτικά του στιχουργήματα, που σώζονται ως τις μέρες μας, μέσω του προφορικού λόγου. Επιτόπου, κανονίζεται μία νέα συνάντηση για μια πιο διεξοδική συζήτηση επί του θέματος αυτού.Και του χρόνου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου